Σύμφωνα με την 2η παράγραφο του άρθρου 10 του ν.1703/87 ο νόμος αυτός ήταν ορισμένης διάρκειας και θα έπαυε να ισχύει την 1η Φεβρουαρίου 1990. Παρατάθηκε, όμως, διαδοχικά με το ν.1875/90 μέχρι την 31/8/1990, με το ν.1898/90 μέχρι την 30/6/91, με το ν.1953/91 μέχρι την 30/6/1993, με το ν.2156/93 και με το ν.2235/94 μέχρι την 30/6/1997.

Με την κατάργηση του ν.1703/87 την 30/6/1997, όπως μέχρι τότε είχε τροποποιηθεί και ίσχυε, δημιουργήθηκαν πάρα πολλά προβλήματα -όπως τα αν ισχύει η ελάχιστη 3ετής διάρκεια- τα οποία, όμως, δεν είναι θέμα του παρόντος άρθρου.

Το παρόν άρθρο αποτελεί ολοκληρωμένη απάντηση ερώτησης, η οποία μου υποβλήθηκε μέσω του διαδικτύου και αφορά αποκλειστικά την ισχύ της παραγράφου 2 του άρθρου 9 ν.1703/87, όπως είχε τροποποιηθεί και ίσχυε.

Είναι γνωστό ότι σύμφωνα με το άρθρο 926 Κ.Πολ.Δ. η προθεσμία εκτέλεσης μετά την επίδοση επιταγής προς εκτέλεση είναι 3 ημερών.

Η παράγραφος αυτή τροποποιήθηκε με το άρθρο 4 ν.1898/90 και η προθεσμία αυξήθηκε σε 30 ημέρες.

Ο ν.1703/87 καταργήθηκε (με την μη παράτασή του) την 30/6/1997. Συνεπώς καταργήθηκε και η παρ.2 του άρθρου 9 ν.1703/87, η οποία θέσπιζε την αυξημένη προθεσμία.

Η παράγραφος αυτή εξάλλου δεν περιλαμβάνεται στην επιφύλαξη της παρ.1 άρθρου 1 ν.2235/94 και συνεπώς δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι από τη συνδυασμένη ερμηνεία των παραπάνω διατάξεων (γραμματική, λογική και τελολογική) ότι η παραπάνω διάταξη δεν ισχύει πλέον.

Συνεπώς από την 1/7/1997 και μετά η εκτέλεση των αποφάσεων για τις κύριες κατοικίες επανυπάγονται στο γενικό καθεστώς του άρθρου 926 Κ.Πολ.Δ. και η σχετική προθεσμία είναι 3 ημερών μόνο.

(Υ.Γ.: Το ίδια ισχύουν και το θεσμό της ιδιοκατοίκησης, που έχει καταργηθεί πλέον).

Χανιά, 28/9/1998